De vrouw van de voorganger

Dit is niet een post waarvan ik verwacht dat het herkenbaar is voor veel mensen. Voor een grotere groep. Het is geen universeel onderwerp, niet iets wat geldt voor veel vrouwen. 

Dit is een post voor - of over - de vrouw van de voorganger. 

En misschien herken je er ook wel iets in als je een dochter bent uit een voorgangers gezin.

Ik vind het belangrijk om te noemen dat deze post op niet gebaseerd is op mijn verhaal of op dat van iemand in mijn directe omgeving. Het is een verzameling van observaties uit verschillende gesprekken met vrouwen uit heel uiteenlopende achtergronden.

Ik heb deze post geschreven om jou aan te spreken als jij bent getrouwd met een man die een rol heeft in de kerk. Misschien als voorganger, als oudste, misschien als dominee.

Vrouwen die ik hierover spreek worstelen namelijk soms met hun eigen rol, wanneer hun man zichtbaar is in de gemeente. Want, met wie kan jij delen wat er in jullie leven gebeurd? De druk die er kan liggen op je man door verwachtingen en verantwoordelijkheden. De beschikbaarheid die er vaak moet zijn voor anderen heeft ook effect op jou. En op je gezin, als dat geldt voor jou.

Je weet dat hij hiervoor geroepen is. Daar stond je ook achter! En je weet dat het goed is wat hij doet. 

Maar misschien voel jij je soms eenzaam. Want mensen kijken naar hem. En naar jou. Zo voelt het in ieder geval. Weinig mensen weten hoe jij je echt voelt over wat er op je afkomt. En dus red je jezelf wel. Je komt over als een sterke vrouw. Je bent vriendelijk en belangstellend. Dat ben je ook echt. 

Maar op de vraag hoe het met jou gaat kan je niet goed een antwoord geven. 

Misschien cijfer jij jezelf weg. Of neem je afstand. 

Het kan ook zijn dat jij helemaal niet in de spotlights wilt staan. Dat je het liefst op de achtergrond functioneert. Maar de rol van je man heeft ook invloed op jouw zichtbaarheid. En soms voel je je daar heel ongemakkelijk bij. 

Zittend op de voorste rij in de kerk met je kinderen die capriolen uithalen terwijl je liever onzichtbaar achterin zou willen zitten.

Dan kan het soms voelen of je binnenkant een heel ander verhaal vertelt dan wat er aan de buitenkant zichtbaar is.

En dat vind ik belangrijk om te benoemen. Ik geloof niet het zo is bedoeld, dat je binnen- en buitenkant een ander verhaal vertellen.

Wees je eigen, prachtige zelf! Los van je rol en de uitdagingen die daarbij komen kijken. Los van wel of niet uitgesproken verwachtingen. Los van wat hoort of "hoe het zou moeten".

Ik roep niet op tot een houding van egoïsme of rebellie. Van "hou nergens rekening mee behalve met jezelf". Dat past waarschijnlijk niet eens bij jou.

Ik roep wel op tot het ontdekken wat jij nodig hebt om je rol te kunnen vervullen. Om uit te vinden waar je je prettig bij voelt en waar het schuurt met jouw persoonlijkheid. 

En waar je jezelf misschien bent kwijtgeraakt, om weer opnieuw te leren voelen wat je behoefte is, waar jij naar verlangt.

Vind uit hoe je God kunt dienen op de manier die bij je past en hoe je achter en naast je man kunt staan op een manier die past bij hoe God jou heeft gemaakt. Er is geen format voor hoe een voorganger moet zijn en al helemaal niet voor de rol van zijn vrouw. 

Je bent een unieke persoonlijkheid, prachtig gemaakt en bedoeld om jou te zijn. Daar begint je roeping. Jij mag jij zijn, en daarnaast mag je deze unieke plek innemen.

Herken jij jezelf in deze blog? Stuur me gerust een berichtje met je ervaringen of gedachten hierover.