.png)
Een simpele zin, een paar woorden die zo veelzeggend zijn.
Woorden die niet als excuus zouden moeten worden gebruikt. "Ik ben gewond, dus ik doe ook anderen pijn".
Wel geven deze woorden een verklaring. Ik kan zelf de keren niet tellen dat ik vanuit verwonding een ander - vooral degene die dichtbij was - pijn deed.
Niet expres, niet bewust. Maar wel verwoestend op termijn.
Er is ook een uitnodiging in deze woorden.
Het is een uitnodiging om jouw pijn en gekwetstheid in de ogen te kijken. Om heling toe te laten.
Ik geloof namelijk dat dit ook waar is: healed people heal people.
Pijn en gekwetstheid zijn nooit het eindstation wanneer je ervoor kiest om herstel te omarmen.
En dat is niet simpel hé, dat is niet wat ik wil zeggen.
Het is niet niks om te erkennen dat mensen je pijn hebben gedaan. En vooral, om te erkennen dat dat je leven nu beïnvloedt. Dat je daar nog de gevolgen van draagt. Dat je vermijdt, wegstopt, uithaalt naar anderen of gewoon jezelf verstopt.
Toch geloof ik en zie ik dat we zijn gemaakt om te herstellen. Om Goedheid te ontvangen en weer door te geven. Heel de bijbel staat er vol van.
Moedige mensen die Gods Goedheid ontvangen en weer doorgeven.
Herstelde mensen die herstel brengen.
Vanuit deze geweldige belofte.
Want de bergen kunnen wegzakken en de heuvels verdwijnen, maar mijn eeuwige ontfermende liefde zal u niet verlaten. Mijn belofte van vrede aan u zal nooit worden gebroken, zegt de Here, die Zich over u ontfermt.
Jesaja 54:10