Ik wil het verleden nu wel eens achter me laten.

Moet ik er nu nog steeds mee bezig zijn?

Iedereen heeft toch wel iets meegemaakt?

Terugkijken op een gebeurtenis of periode in het leven maakt mijn coachees niet altijd enthousiast. Het is gebeurd, het is geweest, je hebt het gedeeld met anderen en misschien ook in gebed doorgewerkt. Vergeving geschonken, in perspectief gezet. Dan is het toch wel een keertje klaar?

Toch?

En wat heeft het überhaupt te maken met waar ik nu tegenaan loop?

Het is best complexe materie om te delen in een blog, maar ik ga het toch proberen. Want het helpt vaak om dingen te begrijpen. Hoe werkt het nu in je brein, in je lichaam? Wat maakt dat je voelt wat je voelt, terwijl het helemaal niet bij de situatie past? Hoe moet je dat onbestemde gevoel plaatsen? Hoe komt het dat je geen keuze lijkt te hebben in je reactie op situaties in het hier en nu?

Je zou het zo kunnen zien. Jij bent .... (vul je eigen naam maar in) van ... jaar oud (jouw leeftijd).

Je hebt talenten, weet in de meeste situaties waar je voor staat en wat je kan. Dit zou je jouw "volwassen ik" kunnen noemen.

Een volwassen persoon die weliswaar nog aan het ontwikkelen is en aan het groeien. Maar wel volwassen, met een vrije keuze.

Toch komt het ook voor dat je als volwassen persoon in een situatie terechtkomt waarin je niet meer lijkt te kunnen kiezen. Iets in jou neemt het roer over en je doet iets wat helemaal niet past bij de persoon die je bent geworden.

Ik zal je een voorbeeld geven uit mijn eigen leven.

Een aantal jaar geleden waren wij betrokken bij onze buren van een paar huizen verderop. Lieve mensen die in hun gezondheid vrij snel achteruit gingen. Meestal kwam de buurvrouw aanbellen als de buurman weer gevallen was. Totdat het een keer andersom was. Buurman kwam op z'n pantoffeltjes hulp halen omdat zijn vrouw gevallen was. Mijn man liep rustig mee en hielp haar overeind. Ik schoot zelf ontzettend in de stress. Alsof haar leven (ze was hartpatiënt) in mijn handen lag. Ik kon niet meer nuchter nadenken, geen heldere keuzes meer maken. Ik blokkeerde volledig.

Ik zal je niet meenemen in mijn acties van dat moment, maar toen de rust was weergekeerd besefte ik mij dat ik in deze situatie zo getriggerd werd dat ik "niet meer helemaal mijzelf was".

Er was een ander stukje in mij die het overnam van mijn volwassen ik.

En deze andere stukjes hebben we allemaal. Ze zijn ontstaan in een bepaalde tijd in ons leven, al dan niet door een heftige gebeurtenis.

Ik zal je uitleggen wat ik hiermee bedoel.

We maken in ons leven van alles mee.

Sommige situaties zijn zo ingewikkeld voor ons om mee om te gaan dat er onbewust een beschermingsmechanisme in gang wordt gezet..

Er ontstaan nieuwe "ikken" of "stukjes" in jou die voor deze bescherming zorgen. Ze worden ook wel delen genoemd.

Dat is helemaal niet erg! Het is een normaal proces wat bij iedereen plaats vindt.

Een aantal delen die ik zelf ben gaan herkennen in mijn leven zijn de "ikken" in mij die zeggen: "Ik doe het wel alleen", "Ik laat niet zomaar iemand dichtbij komen", "Ik zorg dat niemand last heeft van mij", "Ik moet niet te zichtbaar zijn". Het was nodig dat deze ikken er kwamen. Zonder deze onbewuste bescherming zou ik teveel gekwetst zijn in bepaalde periodes van mijn leven.

Maar precies deze stukjes in mij kunnen ervoor zorgen dat ik in het hier en nu niet tot volle bloei kom. Ontstaan in een periode dat ik bescherming nodig had en deze overtuigingen helpend waren, staat het me nu eerder in de weg. Neem nu de laatste: " Ik moet niet te zichtbaar zijn". In het leven dat ik nu heb is dat helemaal niet handig. Het is nodig dat ik mijn plek inneem als vrouw, als moeder, als vriendin. Maar als ik te bescheiden ben om in een druk restaurant te vragen om een extra stoel dan kom ik niet op voor mijzelf, maar ook niet voor mijn gezin.

Ik heb geleerd om de verschillende delen in mij te leren herkennen en ook te erkennen. Als je merkt dat je niet vanuit je volwassen positie functioneert, kun je ontzettend boos zijn op jezelf. Neerkijken op hoe je reageert of juist niet in actie kunt komen terwijl de situatie er toch echt om vraagt.

Als je herkent dat het een deel van jezelf is, wat het overneemt zonder dat je je er bewust van was, kun je het misschien beter begrijpen.

In mijn praktijk hoor ik zoveel verhalen van vrouwen. Ze kunnen vaak heel goed aanwijzen wat heeft gemaakt dat ze soms reageren vanuit een "ander" stukje van zichzelf. Als je geen steun kreeg van je ouders ging je het zelf oplossen. Als je je schuldig voelde over iets ging je jezelf iets ontzeggen wat je wel nodig had. Als je gepest werd ging je jezelf minder laten zien.

Toen je in de steek gelaten werd ontstond de angst dat je alleen zou zijn.

En daar komt het verleden - dat we zo graag achter ons kunnen laten - om de hoek kijken.

Wat er gebeurt in een stressvolle situatie of een situatie die je triggert op een bepaald gebied is wel degelijk verklaarbaar.

Als je weet wat ervoor zorgde dat jij bescherming nodig had kun je beter begrijpen wat er vanbinnen gebeurt.

Uiteindelijk gaat het in eerste instantie om de (h)erkenning. Als je anders reageert dan je normaal gesproken als volwassen.... van .... jaar oud zou doen, dan is er iets aan de hand. Reageer je op iets wat je raakt vanuit je binnenste.

Het kan dan helpen om te onderzoeken waar die geraaktheid vandaan komt. Of misschien weet je het wel maar wil je er niet "naartoe". Het was niet voor niks nodig om jezelf te beschermen in die tijd.

Als je beter kunt begrijpen wat er van binnen gebeurt kan het je zoveel opleveren. Heb je de vrijheid om te gaan leven vanuit je volwassen ik en herken je de momenten dat je dat even niet doet.

Als conclusie wil ik 3 belangrijke dingen noemen:

💫 Ik geloof dat je het verleden los mag laten, als in, dat het je niet meer in de greep houdt of een dagelijks terugkerende invloed heeft. Tegelijkertijd mag je wel kijken naar hoe het je leven beïnvloedt in het hier en nu. Wat zijn de momenten dat je geraakt wordt? Wanneer merk je dat je niet meer als volwassen ik kan reageren op dingen? En kan je dan zien waar het eerder gebeurde een link heeft met wat je nu raakt?

💫 Op het moment dat je in een situatie wordt geraakt is de lading vaak groter dan past bij de situatie. Daarom is het ook zo lastig te begrijpen. Waarom vlieg je uit de pan om zoiets kleins? Soms is het natuurlijk gewoon een opstapeling van dingen en is het niet zo "diep". Maar als je er een thema in ontdekt - zoals bijv. afwijzing of eenzaamheid - dan kan het zijn dat het als het ware als een versterker werkt. Ook het gevoel van eerder doet mee in deze situatie zonder dat jij je daar gelijk van bewust bent. De reactie van jezelf lijkt dan buiten proportie maar is versterkt door wat je eerder hebt gevoeld.

💫 Als je gelooft in Gods aanwezigheid in je leven en zijn betrokkenheid in jouw situatie dan mag je - met al je "delen" of "stukjes" bij Hem komen. Hij - juist Hij - heeft heelheid op het oog.

Betrek Hem er in, ook als je je schaamt voor je heftige reactie of denkt dat je niet meer met het verleden bezig zou moeten zijn. Misschien klinkt het tegenstrijdig om een periode achter je te laten en niet meer van invloed te laten zijn op je leven terwijl je ook merkt dat deze stukjes van jou tevoorschijn komen in het hier en nu.

Ik geloof dat God ons helpt om te leven met wat we hebben meegemaakt. Het hoeft niet weg, ook de beschermende delen niet.

Hij wil ons wél heel maken.

Hij helpt ons om in vrijheid te leven met alles wat er is.

Het kost vaak tijd om erachter te komen waar de gebeurtenis of periode eerder in je leven, raakt aan het hier en nu. Sommigen kunnen heel duidelijk vertellen waar een bepaald patroon is ontstaan. Anderen komen tijdens gesprekken tot een inzicht.

Als je voelt dat je hier hulp bij kunt gebruiken, neem gerust contact met me op. Dan kijken we samen wat ik voor je kan betekenen.