Vernieuwing

Toen ik me een aantal jaar geleden ziek moest melden op mijn werk, omdat het deze keer écht niet meer ging, had ik niet gedacht dat het herstel zo lang zou duren. Zoals wel vaker gebeurt als je grenzen jarenlang oprekt werd het eerst slechter voordat het beter werd. Ik had de klachten die ik jarenlang had steeds opnieuw genegeerd. Mijn energie level was gevaarlijk laag geworden.

Bij de eerste afspraak met de bedrijfsarts kon ik alleen maar huilen. Van verdriet, dat ik het zo ver had laten komen. Van opluchting, dat er begrip was en gezegd werd dat ik rust móest nemen. Op dat moment is er een proces in gang gezet. Eerst ging het slechter. Meer pijn. Minder concentratie. Conditie ver te zoeken. Frustratie. Weinig kunnen doen op een dag. Niet weten hoe het verder moest. Maar ergens in die tijd was er een omslag. Een stapje verder komen. Inzicht. Nog een stapje. Herstel.

En nu ben ik hier. Mijn chronische pijnklachten zijn niet weg maar redelijk beheersbaar. Ik leer steeds meer over mijzelf, maar ook over hoe processen gaan in ons denken. Dat God ons heeft geschapen met het vermogen om te herstellen, lichamelijk en ook mentaal.

Ik heb een nieuwe start gemaakt in het werk dat ik het liefste doe: mensen verder brengen in herstel. Ruimte geven aan vragen, verdriet, frustratie en zorgen. En mensen helpen om nieuwe stappen te zetten. Soms groot, soms klein. Maar altijd vooruit.

Als je stil wordt gezet, om welke reden dan ook: weet dat er altijd nieuwe stappen zijn om te zetten. Soms groot, soms klein. Maar uiteindelijk altijd vooruit!